Joop Rommets

Tekstschrijver en journalist

Journalist

Ik was een jaar of vijftien toen ik wist dat ik journalist wilde worden. Lekker speuren en spitten, mensen spreken en stukjes schrijven, wat wil een mens nog meer? Na een studie Nederlandse taal- en letterkunde – met een doctoraal onderzoek naar het boekenbezit van Multatuli –, volgde de Postdoctorale Opleiding voor Journalistiek en liep ik stage bij het Algemeen Dagblad. Daarna lag de wereld voor me open, dacht ik, en werkte ik bij landelijke media als HP De Tijd op Zondag en NRC Handelsblad.

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Al snel keerde ik terug naar Texel, het eiland van mijn jeugd. Ik trouwde met Gitta, samen kregen we onze zoons Willem en Rikus en bijna twintig jaar werkte ik met veel plezier voor de Texelse Courant. In 2002 kreeg ik van de Nederlandse Nieuwsblad Pers een eervolle vermelding voor een artikel over het teruglopende aantal melkveehouders. Sinds 2013 ben ik – naast mijn werk voor de krant – vooral freelancer.

Tekstschrijver

De afgelopen tien jaar heb ik mezelf ontwikkeld tot allround tekstschrijver. Van korte (commerciële) teksten voor websites, nieuwsbrieven en toeristische uitgaven tot lange reportages en diepte-interviews voor kranten en tijdschriften, ik doe het allemaal. En best goed ook, getuige een flinke schare vaste opdrachtgevers. Dankzij mijn brede interesse, inlevingsvermogen en gevoel voor ‘de juiste toon’ lever ik voortreffelijk opgebouwde en prettig leesbare teksten. Bovendien ben ik een perfectionist. Goed is niet snel goed genoeg.

Boeken

Als beginnend journalist schreef ik tussen 1994 en 1998 mee aan de jubileumboeken van drie grote Texelse organisaties: logiesverstrekker Recreatiestichting Texel, VVV Texel en RAB, handelsbedrijf in bouwmaterialen en exploitant van bouwmarkten. Prachtig werk, maar ook behoorlijk intensief. Als fulltime redacteur bij de Texelse Courant had ik daar in de jaren erna geen tijd meer voor.

In 2014 volgde mijn rentree als ‘boekenschrijver’. Samen met eilandgenoten Nico Volkerts en Klaas Uitgeest maakte ik Jutters en Strandvonders van Texel, een vuistdik boek vol meeslepende interviews en spraakmakende verhalen over beroemde scheepsstrandingen.

Dat smaakte naar meer en er volgde een hele serie boekjes en boeken over uiteenlopende onderwerpen als Texelse bakkers, dementie, woningnood, veerdienst TESO, hardlopen en schaken en een biografie van de eigenwijze visionair Theo Hoogerheide, die tegen alle stromen in de eerste dubbeldeksveerboten voor de verbinding tussen Texel en het vasteland liet bouwen.

Bovendien was ik (co)auteur van jubileumboeken en -magazines over 15 jaar Texelfonds, 50 jaar logiesverstrekker De Krim, 60 jaar Artex Kunstenschool en 125 jaar Hotel De Lindeboom.
Bijzonder eervol was het mogen helpen vastleggen van de bijzondere memoires van Jacques Dijt, telg van twee oude Texelse geslachten. Heerlijk werk dit alles en wat mij betreft, ben ik dan ook nog lang niet uitgeschreven.

Texel

Ik ben Texelaar. Hoornder, om precies te zijn. Niet geboren, wel getogen en met genoeg Texelse voorouders om mezelf een lichte vorm van chauvinisme toe te staan. Texel is mooi. Hoewel het tijd wordt de grenzen van het toerisme zorgvuldig te bewaken, is het er nog heerlijk ruim, kijken Texelaars in voor- en tegenspoed naar elkaar om en is het tempo er doorgaans een stuk minder gejaagd dan in veel andere delen van het land.

En er is altijd de zee. Niet dat ik er dagelijks kom, maar de wetenschap dat ik er in tien minuten naartoe fiets – om langs hard te lopen, over uit te staren, bij uit te waaien of ’s zomers in te zwemmen – geeft me een soort gevoel van zekerheid. Texel is mijn thuis, ik zou nergens anders willen wonen. Dat betekent ook dat ik mijn steentje bijdraag aan de samenleving op het eiland. Samenleven doe je nu eenmaal niet alleen.

Al sinds mijn zevende voetbal ik bij onze dorpsclub ZDH. Logisch dat ik niet wegliep voor een bestuursfunctie toen ik daarvoor werd gevraagd. Inmiddels ben ik er al bijna dertig jaar secretaris en sinds een paar jaar ook trainer en coach.

Ook bij de locale toneelvereniging De Vriendenkring ben ik al heel lang speler en secretaris. Daarnaast ben ik met veel plezier bestuurlijk actief bij het Texelfonds en de Stichting VIPSport, die de visueel gehandicapte Larissa Klaassen een steuntje in de rug gaf bij haar (inmiddels gerealiseerde) ambitie om een gouden medaille op de Paralympische Spelen te winnen.

In mijn vrije tijd lees en schaak ik graag. Ook loop ik hard, door de duinen of over het strand. In mijn eentje of gezellig met vrienden, om samen te trainen voor de Texel Halve Marathon, voor een fit lijf en een fris hoofd.

Contact Joop Rommets via het onderstaande formulier

Or follow me on Dribbble, Facebook or Twitter